Buhay magic ko

Bata pa ako marami na akong nakikitang magic show sa tuwing umaatend ng b-day. Sa tuwing nakakakita ako ng clown ay unang pumapasok sa isip ko ay “magic”. Masaya ako sa tuwing bumibilid ako sa mga perform na nagbibigay saaken ng palaisipan kung paano nila nagagawa ang ganung impusibleng bagay. “Paano kaya nila ngagawa yun? Paano nagkaruon ng kalapati dun? Bakit nawala?”yan ang mga tanong na nagpaikot saken sa mundo ng magic.

Walang duda na pinasok ko ang larangang ito

Dahil sa mga napapanuod kong magic show,8 year’s ako ay sinubukan kong magmagic sa harap ng mga kalaro ko. Nanuod naman sila saken. Dahil bata pa ako nun at 1st time mag magic ay wlang akong idea kung ano ang magiging reaction nila. kumuha ako ng isang volunter sa mga kalaro ko na una ko ring naring live audiece. Pinatayo ko siya sa harapan at piniringan ng panyo sa mata. kumuha ako ng matigas na lubid at tinali sa buong katawan ng kalaro ko. Hinatak ko ang lubid at tumagos sa boung katawan nya. WOW Napaka imposible pero nagawa ko. nakita ko sa kanila ang pagkamangha. Dahil “magic” ay bumilib sila. Siguro yun ang 1st trick na nagawa ko.

Grade1-3 ako ay ang paburito kong tambayan nun sa school ay library. Marami akong nababasang story book at trivia book. Maraming libro duon. Pero may nakita ako na isang libro na mag bibigay saken ng interest sa magic. “How to do a easy magic trick for kids” dahil gusto kung matuto ay binasa ko ang libro na iyon. Hindi pa ako gaanong magbasa ng english nun. Buti nilang may mga picture na instraction na masusundan ko. marami akong natutunan na simpleng trick. Tuwing uwian ay agad ako pumupunta sa library para mabasa ko ang librong iyon. Ewan ko sa kadami-dami ng book dun ay kung bakit yun ang number 1 na kinahiligan ko. araw-araw ko yun binubuklat. Ginagawa ko rin kung ano ang sinasabi. Natutuwa naman ako sa tuwing nagagawa ko ang isang trick na natutunan ko. sa subrang pagkahilig sa libro na iyon ay tinago ko yun na ako lang ang makakahanap at ako lang ang makakabasa. Minsan nga ay kinupit ko na yun sa librarian. Inuwi ko sa bahay.

Pasalamat ako sa libro na iyon. Number trick, rope trick, paper trick,rubber trick ang mga una kung magic.

Grade 6 ako ay nasa ibang skul na ako. lumipat ako sa PCU. ang magic saaken nun ay medyo nalimot ko na siguro sa tagal na hindi ko na pinapakita. Isang araw isa sa mga klasemate ko ay nagdala ng deck of cards. Pinakitaan kami ng cardtrick(Siguro uso pa nuon ang show ni Berwin na NAKS). Wow ang galing. Paano nakuha ang card ko?. ang klasmate ko na iyon ay nakatabi ko sa upoan. Pinakitaan nya nanaman ako ng mental trick naman. “Puta,paano mo nalaman ang iniisip ko?” pagkapus ng trick ay nirevield nya saaken kung paano nya yun nagagawa. Sumunod na araw pinakitaan nya nanaman kami ng magic. Parang hindi sya nauubusan ng trick. Nagdala sya ng gimmick card. Wow ang galing dumadami ng baraha. Tinanong ko sya kung paano nya yun nagagawa. Sabi nya bilhin ko nalang ang gimmick card na iyon. 100 pesos pero efective. Maganda.

Elementary pa ako. May mga grupo ng highskul na wala atang magawa at nangtrip nalaamng ng mga bata na tulad ko. cardtrick din pero subra akong namangha. Paano napunta ang card ko sa bulsa nya?

Duon ko kinahiligan ang street mgic. Masarap kasi pag nakikita mo na masaya sila sa magic mo. marami na akong nabasang libro ng magic. Natututo narin ako ng ilussion. Marami na. Lagi kong pinapakita ang magic ko sa family ko. fav kong pakitaan ang lolo ko. natutuwa nga ako dahil paniwalang paniwala talaga sya sa magic minsan natawa ako dahil malasademonyo na daw ako. nagbabsa raw ako ng latin. Hahahahahahahahaha

Sa mga pinsan ko rin ako ay nagpperform. pumunta kami sa lamay ng kamag anak namin. Lahat-lahat ng pinsan ko ay ay nandun. Subra akong na excited. Dahil lamay ay hindi paiwasan ang ma bord. Bord na bord na kami. Sa lamay ay hindi mawawala ang baraha. Kumuha ako ng isang deck at nag perform sa kanila. nasa harapan ako,likod ko lang ang kabaong.

Pero 1st year-2nd year ay lumamig na ako sa magic. Tinamad na ako. hindi na ako nagpapakita ng magic. Na cornyhan na ako. hindi naman totoo ang magic. Magic ay kadikit na kadikit lang ng kadayaan. Never na ako nag magic. Sa lahat ng magic na pinag aralan ko ay parang nag aaral ka na rin kung paano mangloko ng tao.

3rd year ay lumipat ako sa sa isang maliit na skul. Karamihan ruon ay mga bata. Kunti lang ang ang highsskul. 20 lang kaming lahat ng 3rd year. Isang araw nag yabangang isa kong klasmate. Sya daw ang pinakamagaling na magician sa buong mundo. Nagpakita sya ng magic na para saaken ay alam ko na kung pano gawin yun. Pwes papakitaan rin kita ng kaunting magic. Sa kalagitnaan ng performance ko ay nanunuod na pala ang teacher ko. nakita nya ang magic ko. nagustohan ng teacher ko. sabi nya “Aba Angel,may potensial ka pala sa magic. Yayaman ka dyan.”

Dahil sa sinabi ng teacher ko ay nainspire nanaman ako mag nmagic. Nabuhay nanaman ang natatago kong talent. Pinakitaan ko lahat ng mga klasmate ko. nagdala ako ng baraha sa skul namin,dahil skul yun ay bawal na bawal dun ang playing card’s. pero adic ako sa magic. Walang makakapigil saaken. Hindi lang ang mga klasmate ko ang pinakitaan ko pati narin ang mga bata sa skul namin. Palagi akong nag mamagic sa banyo. Tago ako kung mag magic. Baka kasi makuha ng teacher ang baraha ko. super higpit sa skul na iun.

Isang araw nahuli ako ng isa sa mga teacher na nagdala ng ako ng baraha. Hindi nya kinuha yun. Gusto raw nya pakitaan ko daw sya ng simpleng trick. Dahil dun ay naging usap-usapan na ako sa skul namin. Sumikat na ako sa pag mamagic. Tawag nga saken ng mga klasmate ko ay David Blaine at Criss Angel.

Nag aral pa ako ng magic. Buong oras ko sa pag aaral sy sa iba ko na ibinaling—sa magic. Gusto ko matoto ng iba pang trick hindi ako kuntento kung yun lang ang natutunan ko. araw-araw ako nagbubukas ng internet para mag aral ng trick especialy sa card trick. Fav ko sa magic tricks ay card. Siguro hindi madaling hulihin. Hehehe

May isang teacher na hindi boto sa magic ko. ginagaya raw ako ng mga elem na nagdadala na rin ng baraha. kinuha nag cards pero nag dala ulit ako kinbukasan. hindi ko na mabilang kung ilang deck of cards na ang nakuha ng teacher na yun.

Dun nga. Marami na akong nalalaman sa trick. Mas practisado na ako. klasmate,skulmate,teacher,kakilala,kaibigan,kapitbahay,guard,pinsan,o kahit sa mga nasasalubong ko lang sa kalye ay nag ccard trick ako. Msasabi ko na parang bisyo pala ang magic. Walang araw na wala akong pinapakitaang magic. Dahil dun ay tinawag na akong “David blaine ng Green woods”

17 year’s old na ako at patuloy na patuloy na nagmamagic. Alam ko na gift ito ni god saken. Hangad ko ang magpasaya ng ibang tao. Ipapakita ko ang talent ko sa ibang tao. Iimprove at iimprove ko ang talent ko. Heto ako nangangarap na maging totoo ang magic sa mga tao.

Ang magic ay masasabi ko isang tools na nagbibigay kasiyahan sa mga taong naghahangad ng kaligayahan………..

urban legend

Mag isa akong nag-over time sa tinatrabahohan ko rito sa Dasma. Isa akong dyanitor dito sa isang kilalang hospital sa lungsod. May kaliitan man ang sweldo,pinag kakasya narin namin ito ng aming simpleng pamilya.

Ngayon gabi ay dalawa ang aking lilinisin. Hindi nakapasok ang kasamahan ko dahil kakapanganak ng asawa. Ako lang ang inatasan para mag linis ng 3rd at 4th floor. Mahirap man pero kaylangan. Magiging doble rin ang sweldo.

Nilinis ko ang buong pasilyo ng 3rd floor. Kasunod ang susunod na pasilyo. Matatapus na ako sa pag lilinis. Tahimik ng buong paligid,madalang dumaan ang mga nurse na sa tuwing nasasalubong ako ay binabati ko narin. Ilan sa mga empleyado rito ay kilala ko na.

Nakakapag taka. Wala akong nakitang nures man lang. Tila ako lang ata ang tao sa gusaling iyon. Mahiwaga ang katahimikan. Iba na ang kutob ko. Agad ko inayus ang aking gamit. Uuwi na ako. Sinigurado ko muna na malinis ang buong sahig bago ako lumisan. 11:30 na ng gabi. Kahit nakakatakot umuwi ng ganitong alaaing oras ay buo kung tapang na umuwi. Alam ko na umaaligid-aligid na ang mga pwedeng mangholdap sa daan. Lalot kapag ikaw mag-isa sa kalsada.

Kamalasan nga naman. Wala na atang dumaraang jeep sa lugar namin. Bihira narin ang mga sasakyan. Kinabahan ako sa mga pwedeng mangyari. Mag isa akong nag abang sa isang tabi. Umaasa na may masasakyang jeep kahit papaano.

Hindi ng ako nag kakamali. May natanaw akong liwanag sa kalayuan. Ilaw ng sasakyan. Sa wakas jeep nga,may masasakyan narin ako. Lumuwag narin ang aking paghinga.

Walang pasaahero na nakasakay sa jeep. Ako lang,wala ng iba. Ang driver ay diretso ang tingin habang nagmamaneho ng sasakyan. Hindi muna ako nag-bayad. Nawiwirdohan kasi ako sa kanya…..

Wala naman atang masama sa driver. Hindi naman sya mukhang masamang tao.

Nagbayad na ako. “Ma,bayad ho!”

“Ilan?”tanong niya.

“Isa lang.”sagot ko. Napatingin saakin ang driver mula sa salamin. Tinititigan lang niya ako. tila nahiwagaan sa sinagot ko kanina. Sa kanya rin ako nahiwagahan. “Bakit ho?”

“Isa nga lang ba?”ulit nya.

“Oo isa lang. bakit kulang ba?”

“Hindi.? Bakit hindi mo ba kasama ang babaeng katabi mo na kanina ka pa pinagmamasda?”

-Base on the classic true urban legend

Happy Valentine's Day

Ako si Rico. Gusto kong ikwento sa inyo ang aking pinakamasakit na nangyari saaking buhay. Nag simula iyon nang ako ay mag karuon ng gf. Ang pangalan nya ay Lanie. Kababata ko narin sya. Mag kklase simula grade 1 hanggang 4th year. Lagi kami mag kasama kaya best friend na ang turingan namin. Tumagal ang aming pag kakaibigan. Sa lahat ng problema ay sya ang una kong kinakausap.

Sa umpisa ay best friend ang turingan namin hanggang dumating ang araw na na inlove na kami sa isat isa. Agad ko sya niligawan at agad rin naman nya ako sinagot. Alam ko na may pag tingin rinsya saakin. Mahal na mahal ko na sya.

3 taon na kami ni Lanie,graduet na kami sa collage at may sarili na kaming trabaho. Empleyado sya sa isang simpleng cumpanya dito sa Cavite. Pero ako ay isa lamang dyanitor sa SM. Kahit ganun ay hindi nawala ang pag tingin saakin ni Lanie.

Sa lahat ng relasyon daw ay hindi maiiwasan ang tampuhan ng mag syota. Normal na daw ito lalo na sa mga kabataan ngayon. Syempre dumadaan parin saamin ang ganitong sitwasyon. Hindi naman ganun kalalala. Mga unting tampuhan lang naman. Pero nitong araw……

“Hon,napatawag ka kanina sa cp ko. May problema ba?”tanong ko sa kanya. Nasa isang tahimik na restaurant kami dito sa Dasma.

“Nakalimutan mo na ba?”sagot nya na may pagkagalit.

“Ano?”

“Hay Rico,ano ba? Monhtsary natin ngayon! Nakalimutan mo? Kaya tumawag ako sa cp mo para iselebrate natin ang araw na ito.”

“Sorry Hon,nawala sa isip ko ngayong araw. Matagal ko narin itong balak pero nag kataon na marami ako ngayong schedule.”

“Pero ako,umabsent ako para sa iyo kahit alam ko na may meeting kami na gaganapin sa tagaytay.”tampo ni lanie.

“Sorry na. don’t worry na next monthsary natin ay masusulo mo na ako. Bibilhan pa kita ng napakagandang bouquet.”sabi ko pero hindi tumingin saakin si Lanie. Nakadungaw lang ito sa glass wall na katabing katabi lang ng table namin. Alam ko na labis ito dinamdam ng aking mahal. “Hon,sorry na pls,nandito ako ngayon,dapat masaya tayo di ba. Masaya rin ako dahil nakasama ka dahil bc ako sa trabaho.”hindi parin kumibo si lanie. Hinawakan ko ang kanyang malambot na palad. Hinipo ko ang bawat ng kanyang daliri. “Gusto mo pasyal tayo kung saan gusto mo?”dahan dahan tumingin saakin si Lanie.

Napangiti na sya saakin bago nakasagot. “Sige na nga. Ikaw kasi masyado nang matanda para maging makakalimutin,”asar niya saakin na may lambing.
Pinasya naming pumunta kami sa baywalk. Marami rin na magkasintahan na namamasyal ng hapong iyon. Nilibre ko sya ng mga gusto nyang makain. Masaya kami ng araw na iyon. Naupo kami sa isang upuan doun. Pinag mamasdan namin ang unti-unting pag lubog ng araw. Mag kahawak ang aming kamay na waring ayaw magkahiwalay. Nakasandal sya saaking dibdib at dahan dahan kong hinihimas ang kanyang makinis na braso.

“Sana lagi tayong ganito.”bulong nya saakin na may malambing na buses.
“Sana nga. Sana hindi tayo magkakahiwalay. Napaka ligaya ko dahil suwerte ako sa kagaya ni Lanie.

Unti-unting dumidilim ang paligid. Unti-unti naring nag bubukas ng ilaw ng kalye sa kamaynilaan. Hanggang sa nakita ko na lumubog na ang araw. Dito ko naalala na lahat ng bagay sa mundo ay may hangganan. Pero sana wag sa pag iibigan.

Tumagal pa kami ni Lanie. Habang tumatagal ay lalo ko syang minamahal.Alam ko na ganun rin sya saakin. Habang lumilipas ang panahon ay lalong tumatatag ang aming samahan.

Ngunit dumating ang araw na hindi ko inaasahan. Nag papaalam na saakin si Lanie,lilipat na daaw sila sa Maynila. Bubos akong nalungkot dahil hindi ko na sya makakasama. Bago sya umalis ay nag iwan sya ng adress saakin. Pwede ko daw sya puntahan kahit kaylan ko nais.

Pag katapus ang araw pagkatapus nya umalis ay walang araw na hindi ko sya naiisip. Na miss ko lahat tungkol sa kanya,ang kanyang magandang mukha,maamong salita,lahat ay aking naalala. Lagi ko rin sya ka txt. Kahit papaano ay may cummunication pa kami. Minsanan rin ako tumatawag at kinkamusta sya. Lagi ko sinasabi sa kanya na laging magdasal sa panginuon dahil sya ang gagabay sa iyo.

Buong araw kami txt ng txt. Hanggang sa hindi na sya nag rreply sa mga txt ko. Ang mga tawag ko ay hindi nya sinasagot. Palaging patay ang cp nya. Ano kaya ang nangyari dun? Siguro ay wala na syang pang load o bc narin sya sa bago nyang pinapasukang trabaho.

Siguro nga.

Tatlong bwan na akong walang kumunication kay Lanie. Wala na akong balita tungkol sa kanya. Minsan,binuksan ko ang aking wallet. Walang kapera-pera. Lagas ngayon ang pitaka ko. May mga nakasiksik pating mga balat ng candy at mga ticket sa sinasakyan kong bus. Hanggang sa may napansin ako sa loob ng aking wallet. Isang maliit na papel?
Ito pala ay aktual na sulat kamay ni Lanie. Ito yung binigay na address saakin bago sya umalis. Sakto na tumingin ako sa aaming kalendaryo. Feb 9 na pala. Ilang araw nalang at valentines nanaman. May natitira pa akong araw pala macadam ipun ng pera. Alam ko na para kay Lanie ay napakahalaga ng ganitong occasio. Bukod sa valentines ay monthsary pa namin. Hindi ko sya bibiguin sa pag kakataong ito.

Matagal kong pinag ipunan ang pambili ng bulaklak. Mahilig si Lanie sa mga bulaklak. Saktong valentines day ay agad ako nag tungo sa bilihan ng bulaklak kahit madaling araw pa. Sariwa pa ang bulaklak ng ganung oras at dahil umaga ay hindi agad ako mauubusan. Binili ko ang pinaka magandang bouquet duon. Pinngako ko rin sa kanya na bibigyan ko siya ng bulaklak sa mismong araw ng valentines….

Umaga pa at sumakay ako agad ng bus papuntang Maynila. Medyo may kalayuan ang byahe Cavite to Manila. Nakatabi ko ang isang dalaga sa bus. Halata ko na panay tingin nya sa bitbit kong bouquet. Hindi sya nakatiis sya ay nag tanong. “Sir,ang ganda naman po ng bouquet nyo.”

“Salamat,”sabi ko.

“Napaka suwerte naman po ng babaeng pag bibigyan nyo ng ganyang kagandang bulaklak. Para po ba sa Gf nyo yan ngayong valentines?”

“Oo,para sa gf ko. Ikaw. Bat nag iisa ka ngayon? Hindi mo kasama ang bf mo? may nobyo ka na b?”

Bigla na syang nalungkot sa tinanung ko sa kanya. Nakita ko sa kanya ang pag kalungkot nya. “Bakit,may nasabi ba akong hindi maganda?”

“Wala naman,totoo nyan,wala na ang bf ko. Kahit kaylan ay hindi ko na sya makaksama,”wika nya na muntik maluha.

Nalungkot rin ako sa sinabi nya saakin. Masuwerte parin ako dahil may tao na nag mamahal saakin at makakasama ko sa boung buhay ko. Dumungaw ako sa bintana. Nakikita ko na ang mga nagtataasang mga gusali. Nasa maynila na ako. gusto ko makita ang kanyang reaktion sa bigay kong bulaklak. Bumaba na ako sa bus. Hahanapin ko na ang saktong tinitirahan ni Lanie.

Sikat na ang araw nun. Makikita mo sa paligid ang magkakasamang magkasintahan. Mag ddate nga sila. Ramdam mo rito ang simoy ng valentines. May naramdaman akong inggit sa kanila dahil sa katagal tagal ng panahon ay ngayon ko lang makakasama ang gf ko.

Nahirapan ako sa paghahanap ng saktong address nila.

Blk 4 lot 14 kamuning st. Sampalok Manila. Ito ang buong address

Dahil hindi ko nga kabisado ang lugar,nagtanong tanong ako sa mga resedente rito. Lakad rito,lakad roun,bit-bit ko parin ang malaking bouquet. Hindi ko hinahayang masira at mawalan ng amoy ito. kahit isang petal ay ayaw ko malagas.

Sa ilang oras na pag hahanap ay nakita ko na ang satong bahay. Simple ngunit malaki ang bahay nila Lanie. Ang wirdo nga lang dahil parang walang nakatira dito. Ang tahimik. Lahat ng bintana pati ang pintuan ang nakasara. Ito na ba ang bahay?
Kumatok ako sa gate. Naka ilang tao po ako pero walang sumasagot..wala nga atang tao. Nasayang lang ang punta ko rito. Pero biglang bumukas ang pinto. Ang ina pala ni Lanie. Lumapit sya saakin sa labas ng gate.

“Bakit iho?ano ang sadya mo?”tanong nito na may hiwagang lungkot sa kanyang mukha. Sinuklian ko namn ito ng ngiti bilang pag bati at pag galang narin.

“Magandang hapon sa inyo. Ako pala si Rico,ang matagal na nubyo si Lanie.”

Tinignan nya ako mula ulo hanggang paa. Huminga sya ng malalim. At bahagyang ngumiti. “Ah iho ikaw pala ang laging kinukwento ng aking anak. Pasok ka. tuloy.”

Pinapasok nya ako sa kanilang bakuran. Maraming halaman at bulaklak na nakapaso sa bawat sulok ng bahay. Maganda at malinis tignan ang napaligid. “Nasaan nga ho pala si Lanie?”

Tahimik ang sinagot saakin ng ina ni Lanie. Naupo kami sa mesa sa labas ng bakuran. Bigla-bigla nag iba ang emosyonal ng matanda. Ito ay aking pinagtaka. Kasunod nun ang tahimik na pag iyak. “Hindi mo pa ba alam?”wika nya.

“Ano po?hindi ko kayo maintindihan?”

Tumingin saakin ang matanda. “Iho,wag ka sana ikabibigla,pero wala na ang aking anak. 2 linggo na nang naaksidente sya sa sinasakyang jeep.”

Hindi ako makapaniwala sa narinig. Sumabog ang puso ko sa pagkabigla. Pakiramdam ko ay malaking parte ng aking buhay ang nawala. Subrang saket. Nagunaw na ang aking mundo pati narin lahat ng pangarap namin ni Lanie. Wala na akong nagawa kung hindi ay umiyak. Ito ay aking ikinabigla

Nagtungo ako sa sementeryo. Duon ko binigay sa kanya ang napaka gandang bouquet. Hindi aakalain na ibibigay ko pala ang bulaklak na iyon sa huling hantungan nya…..hindi ko matanggap ang nangyari. Hindi ko malilimutan lahat ng pagsasama namin. Totoo nga na laht ng bagay sa mundo ay may hangganan. Kahit gaano kaganda ang nobela ay mag wawakas rin ito sa magandang wakas. Tulad rin ng araw na lumulobog sa karagatan

Ako ay panaluha ay napangiti at nagwikang. “Happy Monthsary ang happy valentines.”